Binnen bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken
Het is nu een dik half jaar geleden, 16 mei 2022. Met de nieuwe laptop en telefoon stapte ik het glazen kantoortje op het Ministerie van Buitenlandse Zaken (hierna genoemd: BZ) binnen waar drie vrouwelijke collega’s zich uitzinnig betuigden met de komst van een mannelijke Managementondersteuner.
Aan de wand hing een wereldkaart met verspreid over alle continenten foto’s van afgezwaaide medewerkers. Rode stipjes waar de ambassades zich bevinden.
Dit was m’n nieuwe plek. Een gezellig klein clubje op een afdeling die zich inzet voor hulp en ondersteuning over de hele wereld.
Sollicitatie
Het was koud vier weken geleden dat ik was uitgenodigd op kennismakingsgesprek bij HR-recruiter Rachel en haar collega Imke. Rachel was kersvers bij Pernu en gooide door het zakelijke deel van de vragen een flinke dosis enthousiasme en nieuwsgierigheid. Meteen al zo gewenst te zijn, dat was praktisch het tegenovergestelde van wat ik me herinnerde van kritische interviewers bij andere sollicitaties.
Het vergrootte mijn zelfvertrouwen voor het gesprek bij BZ. Dat ik daar met een tweekoppig supportteam van Pernu naar binnen stapte hielp ook natuurlijk. Het gesprek was toch wel spannend en de uitkomst voor mij volmaakt onzeker. Rachel had er meer vertrouwen in en twee weken later kreeg ze gelijk met een bevrijdend mailtje van het Ministerie. Ik mocht beginnen. We vierden het aan de telefoon en feliciteerden elkaar lachend.
Wennen
De twee jaar voor deze sollicitatie werkte ik als bezorger bij Albert Heijn. Onregelmatig, twintig uur, stressvol, en voornamelijk fysiek. Het leek in niets op het werk waar ik nu mee begon. Daardoor was het voor mij ook lastig voor te stellen hoe de belasting zou bevallen. Het werk was leuk en wat betreft niveau heel goed te doen. Toch kwam ik uitgeput thuis en kon ik het gekeuvel van de collega’s, wat ik heel gezellig vond, niet lang achter elkaar verdragen.
Na verschillende ingrepen en tips – deel van de tijd in een stilteruimte, oordoppen voor in de trein, nadenken over energielekken – bleek het beste om wat minder te gaan werken, en een extra dag vanuit huis. Nu werk ik als proef 24 uur in plaats van 36. Ik vond het fijn om dan mensen achter me te hebben die dat hielpen uitleggen aan mijn leidinggevende.
Tegenslag
Een Ministerie komt landelijk in de spotlights als er iets mis is gegaan. Afgelopen zomer vanwege geld dat bij autocratische regimes terecht zou zijn gekomen. Dan worden programma’s stopgezet, alle donaties opgeschort en is de afdeling in rep en roer. Ze schrijven nota’s aan de minister over het nut van hun werk en hoe ze risico’s zo klein mogelijk proberen te houden. Toen de minister de plannen en onderbouwingen ondertekende high-fivede iedereen elkaar opgelucht. Het is leuk om daar deel van te zijn.
Helemaal bij BZ, helemaal bij Pernu
Bij BZ zien ze mij als echte BZ’ter en staan ze er niet bij stil dat ik ook bij Pernu hoor. Bij het Sinterklaas/Kerstgedicht dat de directeur voordroeg gloeide ik even van trots. Dat ik nu nog – want BZ heeft plannen geuit om me over te nemen – deel ben van Pernu maakt dat ik me veilig voel en niet op m’n tenen hoef te lopen. Dat is voor mij erg belangrijk. De week tussen Kerst en Oud en Nieuw heeft BZ een emailstop. Zo’n ontspannen Kerst heb ik in geen jaren gehad.